Dendrobates tinctorius

D. tinctorius Cayenne

Dendrobates tinctorius zwany Drzewołazem malarskim występuje w lasach deszczowych Brazylii, Surinamu i Gujany Francuskiej. Jest to jeden z największych drzewołazów osiąga wymiary od 3,5 do 6cm i również jest długowieczny.

Są to pięknie ubarwione żaby, a bogactwo kolorów może oddać tylko duża liczba odmian barwnych i ich w tym gatunku nie brakuje. Bogactwo form barwnych ( lokalnych) rozciąga się od nominalnej formy (Kaw Mountain) gdzie żółty grzbiet podzielony jest na dwa pasy czarnymi plamami, a nogi są niebieskie w czarne plamki po formę Kobalt ( Kaysergebirge ) gdzie żółty przechodzi w biały od czubka głowy w dół tułowia i na boki. Równie podobny jest Brasil z intensywnym żółtym na grzbiecie jak Nominat, ale na bokach ten żółty przechodzi w biały. W niektórych przypadkach żółty zastępuje całkowicie biały i mamy Oyapock albo Cayenne. Kolejne formy to czyste wariactwo szalonego malarz od intensywnie niebieskiego w czarne plamki ( Azureus ) po czarnego w żółte nieregularne plamy (Matécho ) albo gdy jest ciemno-niebieski w żółte plamy ( Citronela). Jest wiele form, w między czasie pojawiły się mieszańce które zostały uznane, albo i nie za formy lokalne występujące w naturze.

Poza ubarwieniem dorosłe osobniki D. tinctorius mają jeszcze charakterystyczny garbaty grzbiet wyróżniający go spośród innych drzewołazów. 

Temperatura:

25-28°C w dzień z nocnymi spadkami o 4°C

.

Wilgotność:

70-80% rano i wieczorem 80-100% w południe 70.

Terrarium:

terrarium dla pary powinno mieć minimum 50x50x50cm

Żywienie:

Cała drobna karmówka opisana tutaj!

Behawior

Tak jak wszystkie drzewołazy D. tinctorius prowadzi dzienny tryb życia. Żyją w poszyciu leśnym pomiędzy zwalonymi konarami i opadłymi liśćmi. Pomimo terytorializmu przy odpowiedniej wielkości terrarium można trzymać w grupach.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciową osiągają w wieku 12-15 miesięcy. Rozpoznanie płci jest teoretycznie możliwe, samce mają szersze końcówki palców przednich łap i są drobniejsze od samic, Samiec charakterystycznym śpiewem przywołuje samicę do godów. Po złożeniu skrzeku przez samicę ( 4-10 ziaren) samiec zapładnia go, a potem wyklute kijanki przenosi do zbiornika z wodą. W naturze zaobserwowano, że nawet kilka samców znosiło kijanki do małych kałuż z wodą gdzie te bez problemu przechodziły metamorfozę ( około 60 dni).